Uitdagingen voor de toekomst

Wonen en werken zijn op ons eiland onlosmakelijk met elkaar verbonden en dus belangrijke dossiers voor TOP; we moeten  de arbeidsmarktontwikkeling monitoren en zorgen voor woonruimte voor (tijdelijke) medewerkers en - toekomstige - inwoners. In dat opzicht heerst binnen TOP al langer de gedachte dat we als leefgemeenschap op het eiland moeten groeien. Een grotere - en vooral jongere - bevolking genereert arbeidspotentieel en zorgt voor een vitalere samenleving als geheel. De discussie moeten we met z'n allen willen voeren in het kader van de aanstormende vergrijzingsgolf, noem het maar de vergrijzings-tsunami. Die zorgt ervoor dat een derde van de huidige Texelse werknemers over acht jaar met pensioen is. De huidige wachtlijsten in de zorg, horeca en bouw, zouden op Texel wel eens langer kunnen worden dan de wachtrijen afgelopen zomer op Schiphol.

Op korte termijn zie je een samenloop van allerlei crises - nationaal en internationaal - die onrust en voorzichtigheid in het consumentengedrag veroorzaakt. Tegelijkertijd neemt de vraag naar vakantie dan wel recreatie de komende jaren enorm toe. We moeten de gasten naar Texel trekken die we graag willen en dus stellen we ons niet alleen de vraag hoe we dat bereiken maar ook: wie zien we hier graag als gast? Daarin spelen niet alleen zaken als inkomen of leefstijl, maar bijvoorbeeld ook gedrag in het kader van duurzaamheid een rol. Hoe gaan mensen op vakantie om met energie, de afvalstroom en de natuur? Wat gebeurt er als we als ondernemersgemeenschap de hogere energieprijzen doorberekenen in de logiesprijzen, eten, drinken, kleding, enzovoort? Hoe zorgen we ervoor dat onze toeristische economie stabiel blijft en we ons duurzaam en in een prettig maatschappelijk perspectief kunnen ontwikkelen, zonder dat de toeristische druk veel te hoog wordt?

In het kader van het Toeristisch toekomstplan lijkt er binnen de toeristische sector een discussie op gang te komen over de bijdrage die zij kan/moet leveren aan een eventuele stikstofreductie. De harde sanering die plaats lijkt te vinden binnen de agrarische sector en de visserij heeft een enorme impact op ons eiland en dus op onze gemeenschap en onze economie. De toeristische sector zal ook in het stikstofdossier stappen moeten ondernemen. Op dezelfde voet doorgaan, terwijl de vraag verder groeit, dat zal niet uit te leggen zijn. Hoe die discussie zal verlopen en wat het resultaat is, valt nu nog niet te zeggen. Maar dat er gesproken zal worden over het verlagen van de automobiliteit en dat er misschien wel een venster ontstaat waarin er minder of misschien een bepaalde periode per jaar geen gasten op het eiland zijn, is te voorspellen. Interessant, omdat je goede ideeën kunt combineren met duurzaamheidsdoelstellingen, leefbaarheid en (culturele) authenticiteit. Bovendien geeft het een nieuw perspectief aan de huidige inspanningen om de bereikbaarheid van Texel (en Den Helder) in stand te houden en zelfs te verbeteren.

Komende jaren zullen veel investeringen, bestemmingsplannen, en regelgeving het resultaat zijn van bovengenoemde discussies. Als je een beetje zwartkijker bent, zou je er misschien wel een beetje neerslachtig van kunnen worden, maar als je het goed tot je laat doordringen en de discussie met elkaar aan gaat, zullen we kansen en mogelijkheden ontdekken waarvan we nu nog niet in de gaten hebben dat ze er zijn. Voorwaarts!